Yes! Uitslag... hoe gaat dat?

Het is alweer even geleden dat ik de uitslag van mijn donut-worry-scan kreeg (eerlijk is eerlijk: i did worry massive). Ik ben zoals sommige weten ook gestart met bloggen voor het ziekenhuis en het is even zoeken naar een weg om deze twee blogs te combineren of naast elkaar te laten lopen. Maar…….tromgeroffel!! Nee sorry! Hahaha de uitslag was goed!!!!

De #ikmagnietscheldenvanmijnmoeder kanker is de afgelopen vier maanden niet gegroeid en dat is positief. Toch een beetje jammer dat het er nog steeds is en niet ineens spoorloos verdwenen. Iets waar ik elke scan toch een beetje op hoop, maar voor alsnog is dat (nog) niet het geval. Deze hoop zorgt op moment van de uitslag altijd voor een bittere nasmaak hoe blij ik eigenlijk wil zijn! Want hoe ziet zo’n uitslagdag er nou eigenlijk uit? Nou dat gaat als volgt:

1. Je slaapt de nacht vooraf vaak niet te best en dus pop je er vaak nog wat lekkere pillen in om een beetje tot rust te komen! Heerlijk!
2. Je wordt brak wakker en voelt spanning.
3. Deze keer ging ik werken en hadden we schoolreisje en dus heerlijk bezig geweest!
4. Ineens waren we terug op school en was het voor mijn gevoel ineens half 4…kak!
5. Met enige haast snelde ik naar het ziekenhuis en deze keer stonden mijn mama en cadeaupapa me op te wachten om mee te gaan.
6. Je neemt plaats in de wachtkamer tussen mensen die je soms vragend aankijken en vaak denken dat ik mee ben voor mijn ouders.....
7. Dan is het wachten, wachten en vaak nog meer wachten en dan komt het moment dat je oncoloog de wachtkamer inkomt en met een enorm strak gezicht en monotone stem zegt: mevrouw Kanters.
8. Pppff, ja dan gaat je hart echt enorm hard kloppen. Niet snel….nee alsof een heihamer een betonnen paal in de grond mept zo hard.
9. De eerste paar keer vroeg ze dan hoe het ging enzo maar inmiddels weet ze dat ze meteen de uitslag moet geven.
10. Uitslag is goed, niks veranderd! Naomi van binnen: super mega duper blij ….voor een tel of vier.
11. Dan zie je de plaatjes en besef je je ineens wat er speelt. De kanker stond helaas goed op de foto. Hoppa, dag blijheid #zwaaizwaai, daar is de deur! Vriendelijk bedankt dat u er was maar doei!
12. Naomi doet alsof ze vrolijk is en grapt er nog even het volgende uit: Er is wel degelijk iets veranderd…Oncoloog lijkt even te schrikken. Naomi: die vetlaag op de foto van vier maanden geleden is dikker! Oncoloog kijkt even serieus en begint dan te lachen… ik lach als boer met kiespijn maar goed….zorgt voor een bepaald stofje in je hoofd en dus word ik toch iets vrolijker.

Zo gaat dat ongeveer. Meestal heb ik het dan nodig dat de omgeving blij is en vertelt hoe trots ze zijn en allerlei andere lieve dingen tegen me zegt (heeeel soms doe ik dan nog zieliger zodat ik nog meer lieve woorden krijg, nee geinte! Echt!). Soms lukt dit en soms fake ik dat dan even, oeps sorry! Maar goed! De uitslag was dus goed, mijn bloed was ook goed en dus ging het stukje kankerleven weer verder en alsof het de normaalste zaak van de wereld is stapte ik de apotheek binnen wachtende op mijn volgende kuur.

Inmiddels typ ik dit verhaal ruim anderhalve week na mijn uitslag en heb ik aan het begin van dit verhaal kort gezegd waarom het even duurde voordat ik weer wat schreef. Ik ga dus bloggen voor het ziekenhuis (www.catharinaziekenhuis.nl/naomi  check de toffe foto en het leuke filmpje) en ik ben nog even aan het zoeken wat de goede combinatie is en dus was het even onduidelijk of ik zomaar kon posten of dat ik op hen moest wachten. Dus voor de mensen die dachten dat er slecht nieuws was ofzo, excuses! All good! Maar goed, via eerder genoemde link kan je mijn ziekenhuisblogs en wie weet in de toekomst ook vlogs volgen. Ik vind het super spannend, leuk en een interessante uitdaging! Minimaal eens per maand ga ik daar een verhaal schrijven en wie weet ook het een en ander voor een krant (#spoileralert #grooteindhovendezeweek).

Goed!! Ik ben weer even klaar voor vandaag! Ownee!! Even delen haahha. Ik ben vandaag geslaagd voor mijn theorie voor de motor!! Woehoeeee!!!

Tot snel,

Liefs Naomi

ps. Schrijf je in op de homepage en krijg mijn verhalen in je mail