Het is alweer 4 maanden geleden dat ik in de scan ben geweest. De tijd vliegt voorbij. Ergens super fijn dat het zo lekker gaat en dat het leven geweldig is, aan de andere kant gaat het me net te snel haha. Maar daar lijken meer mensen last van te hebben en helaas is het dus weer geen Naomi special haha (dit zegt mijn rijinstructeur vaak, dus credits voor deze leuke opmerking gaan naar hem). Maar goed, vandaag was het weer tijd voor de eigenlijk 3 maandelijkse, maar vanwege goede bloedresultaten is het nu 4 maandelijkse, scan.
Voor het eerst in mijn kankercarriere heb ik de dagen vooraf aan de scan goed geslapen en was ik wonderbaarlijk rustig. Zo rustig dat ik er het hele weekend niet aan heb gedacht. Stiekem hoopte ik vanochtend weer even dat het een nachtmerrie was allemaal maar helaas. De dag des oordeels kwam en ik moest vandaag weer aan mijn contrastvloeistofcocktail, het infuus waardoor je extra vloeistof ingespoten krijgt (deze geeft je een enorm ranzige smaak en het gevoel alsof je in je onderbroek plast!) en de ct scan. Mijn fantasierijke brein keek naar de scan en zag een gigantische donut voor zich.
Wat was het leuk geweest als ze die scan zo zouden verven dat het een echte donut lijkt hahaha. Of vind alleen ik dat dan weer grappig?
Nouja goed. Ik dus daar naar binnen met een hoop gelach vanwege iets dat Rick zei op het moment dat ik gehaald werd. Waardoor de mevrouw van de scan ook meteen moest lachen maar dit helaas snel verdween toen ik haar vertelde van mijn nogal verkankerde situatie. Het is niet zo dat ik me voorstel en meteen op tafel gooi waarvoor ik daar ben, nee die mensen stellen vragen en krijgen van mij directe antwoorden. Grappige is wel dat ik vervolgens het ongeloof in hun houding en ogen zie, waarnaar je ze ziet denken en dan vervolgens iets zeggen in de trend van: he meissie toch wat heftig…… Ja inderdaad heftig is het inderdaad. En vooral die donut want de donut donut lie!
De scan werd gemaakt! Ik plakte een felle roze pleister (Bedankt collega van Paula!) met een smiley en een grote B+ op het overgebleven gaatje van het infuus en ging naar huis waar ik verder ging met de dagelijkse gang van zaken, het leren van mijn theorie. Tja, het leven is vreemd en zeker mijn leven al zeg ik het zelf. Nu is het wachten tot vrijdag 16 uur (en hopen dat de “pijn” die ik sinds vanmiddag denk te voelen weer weg zal gaan!)…. Ik ben zo blij dat ik die dag op schoolreisje ga en ik dan geen tijd heb om te zenuwen! Ik wil het vonnis eigenlijk niet horen maar het moet maar….
Donut worry, be happy!
Liefs Naomi
ps, wil je mijn verhalen in je mail? Meld je aan via de homepag
Reactie plaatsen
Reacties
meteen schilderen die dingen!!! luv joe...
Jaaaa! Ik ben ook absoluut voor een mooie donut-(worry)-CT-scanner!!
En hoop dat de uitslag net mooi zal zijn! Ik denk aan je! xo
Briljant idee van je, die donut! Je zou een donut kunnen maken die eenvoudig op een ct-scanner bevestigd kan worden.
Wel even patent op je idee aanvragen 😉
Geniet van je schoolreisje x
Juf Naomi...heb een fijne dag vrijdag 🍀met schoolreisje en de uitslag. Je schrijft het ook zo fijn lieverd. Hup Naomi 🍭(zie donut)....dat ze die niet hebben ?!!!??? Dikke knuf
Hahaha die donut! Geweldig idee! Ik zou het zeker voorstellen.
Ik duim weer mee dat de uitslag weer goed is. Kan niet anders, bij zo'n bikkel als jij!
😍😘
Tja, het ziet er sowieso leuker uit, zo'n scanner met sticker, maar wat plak je aan de binnenkant?
Geen (leuk) idee, alleen ranzige ideeën. Dat kan ook aan mijn gedachtegang liggen. Ontplofte lichaamsdelen als sticker aan de binnenkant is niet bevorderlijk voor "nieuwe" gebruikers, wel leuk vind ik dan. Mja, heb er al te vaak in gelegen, dan krijg je die dingen in je hoofd.
Groetjes, Wim
🍩🍩🍩 ik volg je met bewondering en leef met je mee! 🍩🍩🍩💪💪
Kus!