Bijna drie maanden stilte, maar wat is er een hoop gebeurd

Gepubliceerd op 4 december 2020 om 11:15

De afgelopen maanden was het wat stil op mijn blog. Dat komt doordat ik eigenlijk een verhaal wilde schrijven over alle fijne dingen in mijn leven. Maar omdat ik daar zo intens van aan het genieten was kwam het er maar niet van. En vlak daarna ging alles minder goed maar toen vond ik dat er eerst een positief verhaal op papier moest komen. Dat viel niet mee maar vandaag had ik dan toch eindelijk de rust om te schrijven en wil ik graag weer even laten weten wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen drie maanden.

 

Het begon allemaal met een fotoshoot. Rick en ik miste toch wat foto’s van onze trouwrij en dus besloten we om de shoot dunnetjes over te doen. Met familie, vrienden en onze geweldige fotograaf Bas hielden we een fotoshoot in Tilburg. En wat was het een geweldige dag. De zon scheen en het was fijn om in deze bizarre tijd toch tijd door te kunnen brengen met mensen die belangrijk voor ons zijn. De foto’s zijn super geworden en gelukkig kon ik nog een keer stralen met mijn mooie lokken.

 

Vlak na de tweede chemo begon mijn haar dof te worden en per dag kon ik steeds meer haar uit mijn hoofd trekken. Ik voelde me beperkt en ongemakkelijk, was bang dat mensen het zouden zien en durfde mijn haar amper aan te raken. Het was een gek gevoel want bij de vorige chemo had ik mijn haar al kort voordat het ging uitvallen. Ik wilde het dit keer zo lang mogelijk uitstellen maar toen ik merkte dat ik er onrustig door werd, besloot ik de tondeuse te pakken en mijn haar eraf te scheren. Ook dit keer deed ik het niet alleen. Rick was erbij en ik streamde mijn scheeractie op instagram zodat iedereen die wilde het kon volgen. Daar zat ik dan. Pleisters in mijn nek en op mijn borst vanwege de net gezette port a cath en half afgeschoren haar. Er werden leuke berichtjes gestuurd, gelachen en gekke bekken getrokken. Door het op deze manier te doen voelde ik me niet alleen en gesteund door iedereen om mij heen. Eindelijk waren de lokken eraf en had ik weer gemillimeterd haar. Ik voelde me trots en vond dat ik er niet ziek uitzag. Helaas veranderde dit een paar dagen later want toen kon ik de korte haartjes zo van mijn hoofd wassen.

Daar was het zieke koppie weer. Bijna vijf jaar geleden zag ik er ook zo uit en dat was best confronterend. Een laag make up en wat geknutsel met een wenkbrauwpotlood, want ook die wenkbrauwen gingen snel, zorgde ervoor dat ik er met een muts op toch nog best oké uitzag. Tja, het is maar haar, maar toch maakt ook dat, je voor je gevoel, erg vrouwelijk.

 

De chemo’s verliepen niet helemaal zoals gepland want mijn lijf, bloed en lever hadden het erg zwaar. De bloedwaardes waren na twee chemo’s vaak zo slecht dat de derde telkens niet door kon gaan (iedere kuur bestaat uit drie weken chemo en één stopweek) en ik een extra stopweek moest inbouwen. De onrust, onzekerheid en angst zorgde er ook voor dat het mentaal ook zwaar was. Ik wilde zo graag dat ook deze behandeling zou aanslaan en ik weer gewoon door kon gaan met mijn leven. Ik besefte me steeds meer dat mijn leven in een aantal weken zo enorm was veranderd, en dit voorlopig niet terug zou gaan naar hoe het was, dat ik soms best verdrietig was. Daarbij speelde mijn lijf ook nog meer op. Ik kon niet meer goed naar de wc en mijn buik leek steeds groter en groter te worden. Ik kan je vertellen dat al die onrust zo enorm veel energie vraagt, dat je soms niet weet hoe je het nog bij kan slapen. Mijn lijf en hoofd zaten, zoals wel vaker, niet op een lijn. Ik wilde positief zijn maar werd zo enorm beperkt door de gebreken in mijn lijf dat ik het soms ook even niet meer wist.

 

Drie weken geleden was mijn taks bereikt. Ik was zo enorm mezelf niet meer omdat mijn buik zo dik was dat ik wenste dat ze er een naald in zouden prikken om er lucht en vocht uit te laten lopen. Die dinsdag zat ik aan immunotherapie, want de bijbehorende chemo kon weer eens niet doorgaan vanwege mijn lage bloedwaardes, en kwam de oncoloog toch even langs. Er werd wat gevoeld en gekeken en uiteindelijk besloten om de ct-scan die toch ongeveer moest plaats gaan vinden zo snel mogelijk te doen. En toen ging het weer allemaal heel rap. Erg fijn want ik functioneer niet als ik moet wachten. Op woensdag lag ik in de CT en vrijdag kreeg ik de uitslag. Waggelend als een zwangere vrouw liep ik de spreekkamer in waar ik vervolgens puffend in een stoel zakte. Ik zag mijn oncoloog enigszins ongerust naar me kijken. Maar voordat ze allerlei andere vragen ging stellen vertelde ze me de uitslag.

 

Op de scan lijkt het allemaal rustig qua kanker, al is het moeilijk te zien omdat ik zo veel kleine tumoren heb dat het niet altijd even duidelijk is. Toch was ik redelijk opgelucht. Wat was er dan wel gaande? Ze liet me de laatste twee scans zien. Waar ik op de oude scan een taille had was ik op de recente scan een uitgezakte zak aardappelen. Ook zagen ze een zieke lever en een erg vergrootte milt. En er zat een hoop vocht in mijn lijf. Dit verklaarde ook de ongeveer 9 kilo die ik korte tijd aangekomen was. Het vocht moest worden aangeprikt en worden onderzocht en toen kwamen de vragen die paste bij haar eerdere bezorgde blik. Ze vroeg me hoe het ging en merkte in alles dat ik aan het einde van mijn Latijn was. Ik zei dat ik het liefst wilde dat ze me zouden opnemen en lek zouden prikken. Deze uitspraak verbaasde haar omdat ik normaal maar door ga en volgens haar een taaie ben. Daarom werd er besloten niet alleen vocht af te nemen voor onderzoek maar ook een drain aan te leggen om het vocht uit mijn buik te laten lopen. Besloten werd omdat meteen die dag te doen en omdat ik dan toch al daar lag, kreeg ik ook twee zakjes bloed om ervoor te zorgen dat mijn bloed ook zou verbeteren. Aan het eind van de dag zou ik gewoon naar huis kunnen.

 

Helaas bleek dit niet het geval want vlak na mijn opname kreeg ik koorts die uiteindelijk opliep tot 40 graden en dus mocht ik blijven. Gelukkig deed de drain zijn werk en voor ik het wist was er 4.5 liter vocht uit mijn buik en moest de rest middels plasmedicatie worden opgelost. Ik voelde me qua buik zo veel beter maar helaas bleef de verhoging/koorts aanhouden en heb ik uiteindelijk vijf dagen in het ziekenhuis gelegen. Het waren vijf vreemde dagen ook ivm corona maar gelukkig had ik fijne kamergenoten en hadden we serieuze gesprekken afgewisseld met een hoop lol.

 

Hoe gaat het dan nu met me?
Ik ben thuis, ben weer terug op mijn normale gewicht en voel me 200 procent beter dan drie weken geleden. Daarnaast begint mijn haar weer te groeien en krijg ik ook mijn wenkies weer terug. Helaas komt dit omdat de chemo is gestopt. Mijn lever heeft het zo zwaar dat chemo (momenteel) geen optie is. Ik vind dit moeilijk maar heb weinig te willen. Het is kiezen tussen twee kwaden. Of de lever veder kapot maken, wat niet slim is want zonder kan je niet leven, of de lever rust geven met het risico dat de kanker groeit. Dat laatste is het geworden. Of nouja, daar moet ik het mee doen. De hormoontherapie is weer gestart en nu is het wachten. Ik hoop zo dat de kanker zich rustig houdt en dat mijn lever een frisse start gaat maken in 2021. Iets waar we allemaal naar uitkijken. Een nieuw jaar met hopelijk veel fijne dingen. Sterker nog, ik begin gewoon nu alvast met het positief ingaan van de laatste maand van dit jaar. Dan kan mijn lijf alvast wennen aan het feit dat ik voor verbetering ga! Het waren moeilijke, mooie, verdrietige, fijne maanden en ik hoop dat de toekomst nog meer moois brengt!

 

Liefs Naomi

 

ps. Wil mijn blogs via je mail ontvangen? Meld je dan via de homepage aan voor mijn maillist.

Reactie plaatsen

Reacties

Renee
3 jaar geleden

Wauw wat een verhaal weer. Fijn om dit steeds weer te lezen. Enorm veel bewondering voor hoe jij dit iedere keer weer op papier weet te zetten met mooie en fijne woorden om te lezen. You go girl! Inderdaad positief de laatste maand van het jaar in, zodat 2021 een frisse start gaat worden. Keep strong! Liefs Renee

Jos Laaper
3 jaar geleden

Ach meiske toch, wat hedde het voor uw kiezen gehad. Sluit aan op een positief 2021. Het mag je goed gaan.

Leanne
3 jaar geleden

There is no girl like my girl.
Trots en blij dat ik haar moeder ben.
Elke dag weer 😊😚

Marthe
3 jaar geleden

Wat heb je het weer mooi geschreven lieffie. Dikke kus <3

Marta Flendrig
3 jaar geleden

Oef , weer heftig maar ook weer geweldig beschreven 🥇

Eerin
3 jaar geleden

Soms kwam ik je tegen ergens op straat de afgelopen maanden.....Even een glimlach, zonder woorden....Niet nodig, soms zijn woorden overbodig.....dragen ze niet de juiste energie....Ik voelde zonder woorden......
Er gaat geen dag voorbij dat ik niet even een lichtpuntje naar je toestuur.....
Fijn om jouw woorden wél te lezen....op een moment dat jij er aan toe bent....
Go on and do it your way!!!

Anke hurkmans
3 jaar geleden

Ik dacht vaak aan je en miste je al. Meissie toch....wat een verhaal weer. Prachtige foto's van jou en je lief. Dikke knuffel en go for it , dapper lief ding. 🦄🧡🧜‍♀️🍀🌷

Tinus
3 jaar geleden

superdochter!!!!

Line
3 jaar geleden

Wat schrijf je toch prachtig. Bovenal bewondering voor hoe je met deze zware belasting omgaat. Meegaan als het anders gaat en altijd opnieuw mind over matter. Je bent een dijk en super inspirerend.
Wens je fijne feestdagen en alle goeds voor het nieuwe jaar. Kaarsje brand voor genezing van je lijf, wie je wezenlijk bent is al een dikke 10. Dank voor je blog.

Danny
3 jaar geleden

Ik heb regelmatig aan je gedacht en vond het al verdacht stil op Instagram... Nu begrijp ik waarom. Gelukkig kun je onze timelines weer volgooien!

Ik heb het je al vaker gezegd, je bent een voorbeeld voor velen en een top chick!
Maak er een mooie feestmaand bmvan samen met Rick en al je geliefden! 2020 is voor iedereen al een kut jaar, dus laten we deze maar gauw vergeten... Op naar 2021!

Brenda
3 jaar geleden

Chicka!!! Het is zo'n kut periode geweest. Maar wat doe je het toch goed!
Ik denk veel aan je en blijf duimen!
Gelukkig zien we elkaar snel 😘

Margo
3 jaar geleden

Wat weer een krachtig verhaal met een lach en een traan😄😪je hebt een bloemetje verdiend🏵💮🌸🌼🌺

Maureen
3 jaar geleden

Naomi, je bent zo ontzettend sterk! Ik kan me nog zo goed herinneren dat ik niet mee op kamp wilde en jij je over me ontvermde! Nu lees ik steeds je verhaal, pff.. ik gun je een goede december maand en een prachtig 2021! Het is fijn om te lezen dat er ook zoveel positieve dingen gebeuren. Zoveel bewondering voor jou! Liefs Maureen

Linda
3 jaar geleden

Naomi, je bent een bikkel, maar dat weet je al. En wat een fijne en coole man heb je aan je zijde! Ik blijf je volgen op social media om van je te leren. Ik heb onthouden dat je wilde leren suppen dus in het voorjaar gaan we dat proberen (zegt iemand die geen dag verder dan vandaag kan kijken -ik dus-haha). Groetjes van Linda!

Inge
3 jaar geleden

Hee meis,

Even geleden dat we elkaar gesproken of gezien hebben. Dacht van de week nog aan je en lees net je verhaal. Fijn om van je te horen/lezen. En even slikken tegelijk
Knap hoe je schrijft! Bikkel!
Dikke dikke kus!!

Pien Buwalda
3 jaar geleden

Er is echt heel veel gebeurd. Vind het zo knap dat je er dan toch zo en zo duidelijk over kunt schrijven.
Sterkte meis!

Marieke
3 jaar geleden

Dapper ding! Mooi hoe je het allemaal weer beschreven hebt. Hou ‘t recht muts! X van muts

hendrie verimp
3 jaar geleden

Ha Naomi
Pff wat een dingen die je moet ervaren zeg
Maar fijn dat het je je weer een beetje ontspanneder voelt en dat je het met ons kunt delen
Wand dat voelt heel fijn
En zeker omdat je altijd zo veel met ons deelt
Het is heel wat
Wat je weer hebt moeten ervaren
Maar meid wat heb je een kracht
Hoop echt dat het gauw alles goed gaat
En dat je lichaam daar aan mee werkt
Want zeker jij verdiend dat
En ook mijn respect voor rick want
Die is er voor je
Hoop dat het heel snel beter gaat met je en bedankt voor je verhaal 🙏❤❤❤

Barbara
3 jaar geleden

Och meis, wat een heftige ervaringen weer!
Wat gaaf dat jullie die fotoshoots hebben kunnen doen. Hopen dat het snel weer zonnig wordt in je wereld. Dikke knuffel!

Ludi
3 jaar geleden

Goh Naomi, hoe jij een zo triest verhaal zo mooi kan verwoorden is een ware kunst. Ik hoop dat 2021 je alle geluk van de wereld gaat brengen!

Liefs Ludi

Maureen Molenmaker
3 jaar geleden

Je kunt niet je omstandigheden kiezen. Je kunt slechts “kiezen” hoe je ermee omgaat. Je houding, je manier van denken en je doorzettingsvermogen zijn ze zo sterk daar heb ik zoveel bewondering voor. Zelfs in deze zware periode geef je ook ons een boodschap mee.... dat we in moeilijk tijden alvast vooruit moeten kijken naar iets positiefs. Ik wens je veel positiefs nieuws en vooruitgang Mrs B+ dat je iedere dag een kleine stap voorwaarts gaat. Groet Maureen

Clarie
3 jaar geleden

Wat een heftige tijd is het toch weer voor je geweest en dan nu toch weer zo positief ertegenaan!
Denk aan je en wens je alvast fijne feestdagen en een super goed 2021💥

Jos Laaper
3 jaar geleden

22-1: Wat een heel triest bericht bereikt ons via school. Sterkte.

Wim van Hout
3 jaar geleden

22 januari komt het bericht, je bent vanmorgen vertrokken. Bedankt voor je pure en eerlijke blogs. Ik ga verder met jouw gedachten over het leven. Ze hebben mij veel hulp geboden op moeilijke momenten.
Vaarwel Naomi, tot ooit.....?

Wendy Cuypers
3 jaar geleden

Heel veel sterkte voor de nabestaande. Wat een geweldig persoon was Naomi!

Daniëlle Louwers
3 jaar geleden

Dag lieve mooie stoere kleurrijke ongelofelijkpositieve Naomi! Ik vind het een voorrecht dat onze paden zich ooit hebben gekruist.
Veel kracht gewenst voor jouw Rick, mamma Leanne, pappa Tinus en alle andere lieve mensen die je dichtbij had⭐️

Anneke
3 jaar geleden

Heel veel sterkte voor de nabestaanden...Ik heb Naomi maar 1x keer ontmoet (jaren geleden bij n lezing bij t RHCe) en wat een power en positiviteit straalde ze uit. Inspirerende dame zo herinner ik me haar. Nogmaals sterkte.

Susan Aerts
3 jaar geleden

Ik lees nu je blog, we zijn 7mnd verder dan jouw verhaal, ik hoop dat je nog steeds zo positief en een vechter bent.. Dit stimuleert andere die ook in deze enge schoenen staan.
Top meid.. 💪🙏🍀Gt Susan

Maak jouw eigen website met JouwWeb