Work dream crushed!! Diepe dalen, hoge toppen...Toch? Op naar betere tijden maar weer :)

Gepubliceerd op 30 maart 2019 om 21:48

'Mevrouw het ziet er niet goed uit voor u. Ga genieten van de tijd die u hebt en haal alles eruit wat kan!"
Ik werd 100% afgekeurd en zat thuis met een IVA-uitkering van 940 euro bruto per maand...en daar moest ik het mee doen en gaan genieten. Hoe dan?

 

Qua geld en uitkeringen is het in Nederland over het algemeen goed geregeld. Laat ik dan ook voorop stellen dat ik blij ben dat ik geld "kreeg". Maar goed, toch ga ik er even over klagen. Tijdens mijn eerste diagnose kwam ik in de bijstand. Dit omdat ik nog niet lang genoeg aan het werk was geweest na mijn afstuderen om een WW uitkering te krijgen. Vervolgens ging ik weer werken maar vanwege mijn herstel kon ik nog niet fulltime aan de slag. Ik moest en zou mijn eigen brood weer gaan verdienen dus : work work work (Rihanna heeft hier zelfs een liedje over geschreven hahah). Oke flauw!
Ik slaagde erin om een contract voor 32 uur binnen te slepen maar helaas was daar in 2017 de Bitch weer die al mijn toekomstplannen in een klap van de tafel veegde. Stomme trut! Hoe het toen met me ging weten we inmiddels en dus werd mij geadviseerd om me af te laten keuren voor 100% zodat ik een percentage van mijn laatst verdiende loon zou krijgen.... Ik had op dat moment weinig keus en helaas ging ook daar de droom om juffie te worden in rook op. Poef!

 
De uitkering werd aangevraagd en vanaf dat moment was ik afhankelijk van jullie belastingcenten. Helaas bleek dat het percentage niet werd berekend over mijn laatste verdiende loon maar over de periode waarin ik in de bijstand zat en dus viel de uitkering bagger laag uit. Je bent dus ongeneeslijk ziek, krijgt de mededeling dat je alles moet gaan doen wat je wil doen en krijgt daarbij 940 euro bruto. Eigenlijk niet iets om over te zeiken. Maar doe het toch even! Sorry!

 

Alle gesprekken met het UWV, de bedrijfsarts en een advocaat konden niet terug laten draaien wat er in gang gezet was en het leek moeilijk om van mijn IVA-uitkering af te komen. Ik mocht wel bij gaan verdienen maar dan werd ik gekort op mijn uitkering en mocht ik 30% van het verdiende geld houden. En dat ik dit wilde was volgens het UWV vreemd. Want waarom zou je willen werken als je ongeneeslijk ziek bent? Uhm, nouja... ik moest wel want hoe kon ik rondkomen en "gaan genieten" als ik amper mijn huur kon betalen??

Maar waar een wil is, is een weg. Ik voelde me steeds sterker worden en moest en zou weer gaan werken. Dit blijkt lastig als je een stempel hebt zoals ik. Zelfs het lerarentekort kon mij niet helpen. Ik was inmiddels wel weer wat uren aan het werk maar zelfstandig voor de klas staan kon/mocht niet. Dik balen voor mij want ik wilde zo graag weer mee mogen doen en "gewoon" zijn (voor zo ver ik gewoon kan zijn hihi). Gelukkig kreeg ik een aantal weken geleden dan toch de kans om te doen wat ik zo graag wilde. En dat was werken, er toe doen, mijn eigen  geld verdienen en gewoon lekker juf zijn! Twee weken geleden begon ik in mijn klasje (nou ja, tot het eind van dit jaar mijn klas). Drie dagen in de week werk ik op een enorm leuke school, met enorm leuke collega's, enorm leuke kinderen en enorm leuke ouders.

 

Twee weken leek er rust te zijn gekomen en wist ik waar ik aan toe was! Het heerlijke gevoel van: 'I am a teacher, what's your superpower?'. Helaas kwam daar afgelopen week toch even verandering in. Waar ik eigenlijk wel rekening mee hield maar wat ik gewoon niet wilde horen gebeurde toch. Komend schooljaar is er (zoals het er nu op dit moment naar uitziet) geen plek voor mij op die school waar ik het fijn heb. In eerste instantie was dit waar ik rekening mee had gehouden en dus oke. Maar later kwam het besef dat het wederom weer niet duidelijk is wat en hoe en welke invulling. Kortom de onrust kwam weer terug. Maar goed het is niet anders. En ik kan erover inzitten...ik ben al lang blij dat het er naar uitziet dat ik wel een contract binnen de organisatie ga krijgen en dus wel een inkomen ga hebben. En wie weet biedt dit nieuwe kansen en komt alles wel weer goed. Maar ergens vind ik het enorm eng en spannend..... Een mogelijk nieuw team die mij en mijn verhaal niet kennen, nieuwe ouders die niet mee zijn gegaan in mijn proces...nieuwe kinderen en dus vooral ook weg van alles wat nu op dit moment fijn is. Maar zoals ik hierboven al schreef is dit de situatie nu. Mochten er mensen gaan schuiven of een geldpotje gevonden worden dan zou het zomaar anders kunnen zijn ...we gaan het zien! Waar ik in eerste instantie boos en verdrietig was heb ik weer rust gevonden en gaan we eerst de weken tot de zomer maar eens afmaken. Daarna zie ik wel verder en kijk ik welke uitdaging ik ga krijgen. Maar ik zeg je wel even eerlijk. Soms vraag ik me af wanneer het eens gewoon lekker soepel gaat :) Who knows?

Maar! Geen hoge toppen zonder diepe dalen! Ook hier komt vast weer iets moois uit!

 

Liefs,

 

Naomi

ps. wil je mijn verhalen via de mail krijgen? Meld je dan even aan via de homepage voor mijn mailinglist.

Reactie plaatsen

Reacties

Leanne
5 jaar geleden

Veerkracht
Omgeduwd worden, vallen, opstaan, het stof van je af kloppen en weer doorgaan.
Bewondering x

Bren
5 jaar geleden

Oh ik wordt hier zo boos en verdrietig van!!!
En jij weet waarom hè!? 😍😘

Dit is gewoon niet eerlijk! Ik blijf duimen dat je een plekje krijgt!!!πŸ€πŸ€πŸ€

teun
5 jaar geleden

jouw superpower is zoveel meer dan being a teacher!!
een diepe buiging.

Ine Roefs
5 jaar geleden

Petje af voor jou Naomi.
Lfs

Wim van Hout
5 jaar geleden

Hoi Naomi, ik heb in de laatste decennia de indruk gekregen dat chronisch ziek, of erger zijn, bestraft worden in dit land. Komt hoogstwaarschijnlijk dat het kapitaal en de verwerving hiervan, belangrijker zijn dan de mens in al zijn voor en nadelen. Dat is oud nieuws, echter blijft het elke keer kwetsen als er een nieuwe negatieve ziekte ervaring de kop opsteekt. Het gekke is dat werken zo'n belangrijke factor is. Niet alleen in financiΓ«le zin, maar belangrijker, de sociale factor. Het recht om volledig aan de maatschappij mee te mogen doen. Dit is steeds meer de nek omgedraaid.
Om deze reden blijf ik je mateloos bewonderen, hoe je elke tegenslag (dal) weer om weet te buigen in positieve zin (piek).
Ik haal uit jouw brieven de kracht om weer door te gaan. Zelf had ik 4 chronische ziekten en een oog blind, er is een 5e bij gekomen, een dal dus. Gelukkig lukt het elke keer wel er uit te kruipen en weer te gaan pieken.
Ik vond jouw held op sokken tijd te gek, het heeft mij ook een andere kijk op het bestaan met ongemakken gegeven.

Nu hoop ik echt voor je, dat er een mooie baan voor je in het verschiet ligt. Dit voor je veerkracht te ondersteunen, en natuurlijk financieel wat vrijer te mogen leven.
Leanne, heeft het kort maar krachtig en realistisch geschreven. Lief mens ook, net als je pa Tinus.
Kop in de wind en succes.
Liefs, Wim van Hout

Sophie
5 jaar geleden

Wie weet..... De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Ik vind het super om zo'n fijne collega te hebben. πŸ˜™

Maikel
5 jaar geleden

Ik ben trots en vereerd dat ik mag samenwerken met zo'n superjuffie en superwoman !!!

Mama van Mila
5 jaar geleden

Jij bent echt een lieve en fijne juf! Ik zou je heel graag in de klas van mijn dochter blijven zien. Je straalt moed en levenslust uit en hebt altijd een vriendelijke blik. Bedankt voor de tijd die je met Mila besteed 😊
Veel sterkte met je strijd tegen kanker.

Angela van Dueren Den Hollander
5 jaar geleden

Powervrouw en juf ben jij!
Blij met jou als juf voor onze Zahra. Hoop dat je dat gewoon kunt blijven doen.

Anneke Welschen van Alphen
5 jaar geleden

Je kunt trots zijn op jezelf hoor Naomi en je bent een voorbeeld voor velen. Hopelijk komt er een nieuwe kans om juffie te zijn. Dat verdien je!

Majella
5 jaar geleden

Ik vind het zo krom,
Als je wilt werken,
Kan werken,
Alles er voor doet om te gaan werken.. dan wordt je eigenlijk gestraft.
Het is zo krom als een hoepel. En ik wordt hier ook zo moedeloos van...
Helaas heb ik ook zelf zo gezeten tussen wal en schip.

Don 't give up.

Je bent echt een super juf. En ik kan echt zeggen dat alle kinderen, onze meiden, en heeeeel veel ouders super blij, dankbaar zijn met jou als de aller leukste super juffie.

Je moet je zo op stellen,

Je laat ze een poepje ruimen daar bij welke instantie ook.

En dan met opgeheven hoofd straks zeggen; kijk dat heb ik helemaal zelf gedaan.


Girl power!

Maak jouw eigen website met JouwWeb