Met de zon in m'n gezicht geniet ik van een heerlijk bakje koffie. Het leven voelt zo heerlijk! Ik geniet maar voel dan ineens een kleine steek aan de rechterkant van mijn ribben. Mijn hoofd denkt meteen aan mijn zieke lever.... Het optimale genieten maakt plaats voor de nare waarheid. Ik besef me ineens weer dat mijn lijf ziek is en dat ik bang ben om dood te gaan. Ik wil dit niet, nu nog niet, niet nu ik nog zo geniet van alles.
Ik probeer mezelf weer bij elkaar te rapen en stuur in de familiegroepsapp een foto van een shirt dat ik gisteren zag. "We're all going to die" staat erop. Niet de vrolijkste tekst maar wel de waarheid. En met een hoop lachende smilies probeer ik wat luchtigheid aan de dood te geven en iedereen maar vooral mezelf ervan te overtuigen dat het erbij hoort. Er is maar een ding zeker in het leven en dat is dat we ooit allemaal gaan. Wanneer, hoe of wat dat is alleen onzeker.... Ook deze actie helpt me niet om een beetje los te kunnen laten wat mijn hoofd nu denkt. Het leven is gewoon te mooi... Ik wil nog zo veel en ga dit verdomme ook doen ook!
Ondanks dat ik lekker in het zonnetje zit nemen de klote gedachtes alles even over. Ik moet schrijven, delen hoe ik me voel en dan gaat het hopelijk beter. Het zonnetje vraagt m'n aandacht en ik wil geen zonnestraal missen en dus vertik ik het om m'n laptop te pakken. Dan maar onhandig typen op mijn telefoon. Schrijven doet me goed. Het geeft m'n koppie en de klote gedachtes een soort podium om er even te zijn. Even kan ik mijn hoofd alles laten delen met mijn vingers om het vervolgens te vertalen naar woorden die jullie dan weer kunnen lezen. Ik voel me er even minder alleen door. Het is niet zo dat ik thuis niet kan praten over alles maar meestal kan ik de gesproken woorden niet vinden en kunnen mijn vingers wel typen wat er in mijn hoofd zit.
Het doet me goed merk ik.... M'n koppie is niet meer alleen en de geschreven tekst geeft me rust. Het leven is nu Naomi. Je voelt je eigenlijk geweldig goed. De zon schijnt dus waarom zou je die gedachtes en gevoelens deze mooie dag af laten pakken? Kortom, ik ga genieten van deze dag! Er is weer rust in mijn lijf en ik ga nu toch maar even naar binnen. Dat heerlijke kopje koffie is op en ik vind dat ik er best nog een mag. Even weer genieten zoals ik deze dag begon. Genieten van de zon, m'n hangstoel, m'n tuin, de vogels maar vooral van MIJN LEVEN!
Liefs Naomi
ps. Wil je mijn verhalen via de mail? Meld je aan via de homepage.
Reactie plaatsen
Reacties
Ja poppie,
Voor Nu en daarmee voor altijd xxx
Met koooookos!!!! Always by your side ;) tot snel lieverd en geniet van je mooie dag!!!!!!!!
Nu is altijd!
Mooi hoe je het deelt, knuffel.
Soms is het monster weer even heel aanwezig. Mooi dat je met het schrijven alles onder woorden kan brengen. En dan gaat de zon weer schijnen.
Pas goed op jezelf
Je bent een ongelooflijk fantastische kanjer!!!
Schrijven helpt je zelf terug te brengen naar het hier en nu. En vandaag was dat de lente zon!
Fijn dat je het kunt delen Naomi. Ik herken in jouw manier ook iets van mezelf in de periode na Rein's overlijden. Schrijven relativeert en brengt dankbaarheid naar boven, die onzekerheid, angst en verdriet naar de achtergrond duwt.
Lieve groet en tot de volgende keer.
Ja lieve Naomi..dood gaan we allemaal..maar ik wil hier nog niet weg. Zingt JW Roy. En zo is t . T leven is niet makkelijk maar toch mooi. Xx
Zet ‘m op kanjer!
Levensgenieter Naomi, Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik je berichtje las. Dat jij de kracht hebt om je verhaal digitaal te vertellen, wat je mond niet kan. Leermomentje voor mij, ik schaam me om mijn zwakheden zo maar de wereld in te slingeren. Je weet misschien, misschien ook niet, dat ik 5 chronische ziektes heb gekregen in mijn leven en ook nog eens blind ben aan mijn rechteroog door een onnodig verkeersongeval. Nu gebruik ik jouw verhaal om verder mijn verhaal digitaal te delen. Sorry. Ik wens dat het mogelijk zou zijn om e.e.a. te delen, ik zou je een jaar van mijn leven aan je schenken om meer uit je leven te halen. Als Juf, als vrouw, als moeder, als dochter, als vriendin, als wat je ook maar zou willen. Ik hoop en bid (weet niet naar wie, maar het helpt ooit) dat jouw leven langer mag duren als welke arts ook verwacht, de zon veel op je mag schijnen. Ik zou willen dat dit kon.
Kill the beast inside your body, you didn't ask for it.
Dank je en liefs, Wim
Naomie, je kent me niet, maar ik heb je mooie verhaal mogen lezen. Dankjewel! Ik wens je nog heel veel mooie dagen zoals deze, met momenten waarvan je zo intens kunt genieten. Prachtig geschreven!