De scholen beginnen weer!

Gepubliceerd op 19 mei 2020 om 13:32

Vanaf 11 mei mogen de basisschoolkinderen weer naar school!!!
Me: ‘YES!!!!!!! Ik mag weer werken!! Doen wat ik zo graag doe!’
Oncoloog: ‘Naomi, als het even kan lijkt het me nog niet verstandig om tussen ongeveer 13 kleuters te gaan staan.’

 

Sinds maandag gaan de kinderen weer lekker naar school maar zit ik nog thuis. Waar ik al bang voor was is toch gebeurd. Het is (nog) niet verstandig om te gaan werken en dus blijf ik op advies van mijn oncoloog en schoolbestuur thuis. Ik heb het hier eerlijk is eerlijk best wel moeilijk mee. Natuurlijk verbiedt niemand me te gaan werken maar als ik denk aan de eventuele gevolgen van de combinatie kanker en corona dan pas ik. Er is nog te veel onzeker en er staat te veel op het spel om de gok te wagen. Al moet ik zeggen dat die gok wagen steeds meer van mijn interesse wekt!

Mijn klasje start deze periode zonder mij en dat vind ik moeilijk. Voor het eerst sinds mijn afstuderen heb ik vanaf het begin van het schooljaar een eigen groep waar ik een enorm groot deel van de verantwoordelijkheid voor heb. In het begin van het schooljaar stond ik twee dagen in de week voor deze groep maar al na een aantal weken veranderde dat naar drie dagen en schreef ik de rapporten, voerde ik de oudergesprekken en voelde ik me echt de leerkracht van deze klas. Het klinkt misschien gek maar dit bereikt te hebben, is voor mij erg belangrijk. Een soort van bewijsdrang richting mezelf. Ik was super trots en dacht dat er niks meer tussen mij en mijn klasje kon komen. Ik heb dit jaar enorm veel geleerd en wat er komend  schooljaar ook zou gaan gebeuren. Ik zou een jaar  (hopelijk nog 100 jaren) echt juf zijn geweest van mijn klas. Wist ik veel dat corona daar een stokje voor kwam steken. Ik was onbewust altijd bang dat mijn andere ongewenste vriend dat zou kunnen doen. Maar angst is een slechte raadgever en dus had ik kanker weggestreept als potentiele kanshebber om mijn jaar als juf te komen verzieken. En dus was er niet echt iets waardoor ik dacht dat ik dit jaar niet vol kon maken. Maar hallo, daar kwam corona. En ik weet dat het voor iedereen anders is, dat iedereen het anders ervaart en dat het voor iedereen klote is maar deze zag ik even niet aankomen en daar baal ik van!


Ik heb hard gewerkt om te komen waar ik voor corona was, en misschien kan ik datgeen wat ik zo graag wil nu niet afmaken. Ik zou zo graag mijn schooljaar met deze klas in real life willen afronden. Gewoon een keer van begin tot eind. Maar goed! Dat gaat misschien niet gebeuren. Ik heb hier sinds de vorige persconferentie best wel last van gehad. Ik merkte dat ik hiermee stoeide en dat ik het gewoon nog geen plekje had gegeven. Al meerdere keren kroop ik achter mijn laptop maar de woorden kwamen niet.

Vanochtend werd ik wakker en voelde ik in alles dat ik klaar was om te accepteren dat alles momenteel even anders gaat en dat ik daar gewoon mee moet dealen. Ik trok ik mijn donut-worry- sokken aan, deze hebben kleine donuts aan de zijkant, en begon mijn dag goed. Tja, ik ben een klein beetje een vreemde vogel soms. Maar dit soort dingen kunnen me soms uit een bepaalde spiraal halen en ervoor zorgen dat ik mezelf uitdaag om weer verder te gaan. Te kijken hoe te dealen met deze nieuwe situatie. Want ook aan deze situatie zitten leuke nieuwe uitdagingen. Niet dat die kunnen tippen aan mijn eigen klasje maar toch. Vanaf deze week begeleid ik de kinderen die thuis zitten en vragen hebben, neem ik nog steeds filmpjes op, bel ik met mijn klas en doe ik een digitaal spel en geef ik yogalessen voor de kinderen die dat leuk vinden om te volgen. Genoeg uitdagingen en wie weet komt er een moment waarop ik toch nog in mijn klas sta met mijn kinderen. Maar dan moet er niet zo veel onzekerheid zijn of veel op het spel staan. Ik wilde nog veel meer vertellen over die gok die mijn interesse heeft gewekt en over mijn leuke ervaringen met mijn prikkers. Maar dan wordt mijn verhaal te lang. Dus dat komt de volgende keer. Eerst even dit en eerst even een nieuwe ronde CT en uitslagen. Want dat gaat nog steeds door. 

 

Liefs, Naomi

Ps. De uitslag van de ct was goed!! Stabiele ziekte! Je kan maar ergens blij mee zijn!! Woehhoe!

Reactie plaatsen

Reacties

Margo Jonkers
4 jaar geleden

πŸ’•πŸ§‘πŸ’•πŸ§‘

Brigitte
4 jaar geleden

Succes morgen. πŸ€. Ik ga duimen voor een goede uitslagπŸ™ŒπŸΌ

Eerin
4 jaar geleden

Holding my fingers crossed voor je mbt de uitslag morgen.....πŸ’–

Ellen de Roy van Zuijdewijn
4 jaar geleden

hopelijk een goede uitslag voor jou en dat die k..corona snel de wereld uit is (vaccin) zodat jij weer kan genieten van je klas.

Clarie
4 jaar geleden

Duim voor je en denk aan je. 🀞😘

Jeroen
4 jaar geleden

Heel veel succes morgen! Ik help je hopen op een goede uitslag.

Wim van Hout
4 jaar geleden

Hoi Naomi, beste gewenst vwb morgen.he
Het moet echt van mijn hart, dat ik een kluizenaar gevoel begin te ontwikkelen. Die Covid19 is het eerste wat mijn leven bepaalt en niet ik. Met MS en nog 5 chronische ziektes waar onder COPD, val ik in een risicogroep. Wat een bittere ironie dat dit voor iedereen op deze aardkloot geldt, onderliggende ziektes of niet.
Beetje kluizenaar worden, op anderhalve meter blijven van anderen wordt de nieuwe maatschappij. Het gaat weer voorbij, ooit. Dan ben ik benieuwd hoe het dan zal zijn.
Ik hoop op meer empathie jegens elkaar, meer vetrouwen kunnen op anderen. We moeten het nu echt samen doen, wereldwijd. Alhoewel ik sterk mijn twijfels heb aan sommige leiders.

Ik ga maar weer een vakantiedag, die zich elke dag herhaalt, afsluiten. Evenals deze reactie.

Klinkt misschien wat vreemd, maar blijf gezond. Houdoe, Wim

Anita
4 jaar geleden

ik duim voor je....

Jos
4 jaar geleden

...nog effe en dan mag je het toch nog afmaken als ik het goed begrepen heb bij de persconferentie. Live onderwijs haalt het niet bij electronisch onderwijs. Je wordt gemist.

leanne
4 jaar geleden

πŸ’ƒπŸ’žπŸ’“πŸ’—πŸ’‹πŸ’ƒπŸ€—πŸ₯°πŸŒžπŸ‘

Iner
4 jaar geleden

πŸ‘πŸ‘ŠπŸ’–

Maak jouw eigen website met JouwWeb