Mijn vorige blog sloot ik af met dat ik hopelijk snel huppelend over mijn nieuwe pad zou gaan. Helaas is dat niet het geval. Afgelopen woensdag liep ik over mijn nieuwe pad en ineens was daar een enorm groot donker bos. Het zag er eng uit maar teruggaan was ook geen optie dus ik moest er doorheen.
Het was de eerste uitslag+afsrpaak in het ziekenhuis nadat het weer allemaal wat beter was geworden. Eerst was ik gespannen maar daarna voelde ik me erg rustig en dacht ik dat ik huppelend de kamer wel weer uit zou gaan.
Mijn oncoloog ging zitten en vertelde me dat mijn waardes niet zo best waren. Sterker nog, ze gaf aan dat ze niet gerust was. Ik voelde leegte en tegelijkertijd bouwde zich een hoop woede op in mijn hoofd. Hoe kon dit gebeuren? Wanneer was het nou eens genoeg? Waaraan heb ik dit te danken? Maar op wie kon ik boos zijn? Niet op mijn oncoloog. Iets met ‘Don’t shoot the Messenger? Maar op wie dan wel. Tegen wie kon ik tekeergaan en mijn frustratie uiten? Want ondanks dat er veel mensen zijn die zich aanbieden als klaagmuur, soms wil je gewoon ruzie maken of op iemand boos zijn. Dat lucht soms zo op. Maar nope, er was niks of niemand waarbij het terecht voelde. Dus zat ik daar. Als een bang vogeltje luisterde ik naar de woorden van mijn altijd vriendelijke oncoloog.
Mijn bloedwaarden waren verslechterd en er werd gesproken over een skeletscan, een nieuwe ct-scan en ik werd al een beetje voorbereid op een nieuwe ronde wekelijkse chemo via het infuus. Ik was bang want de scenario’s die werden beschreven waren niet best. Kwam mijn tikkende tijdbom dan toch bijna tot ontploffen?
De scans werden gemaakt, de spanning was hoog en alles in mijn lijf deed pijn. Was het suggestie of had ik inderdaad ineens overal pijn? Vrijdag 11 uur. Samen met Rick zat ik te wachten in het donkere bos, de wachtkamer. Er speelde zich een enorme thriller af in mijn hoofd. Ik zag de skeletscan voor me waarop mijn botten niet wit maar zwart waren van de uitzaaiingen en een ct-scan met een enorme lever en uitzaaiingen in andere organen. Het wachten duurde lang, mijn fitbit gaf mijn oplopende hartslag weer met 131 als hoogste getal.
Het moment was daar. Met een bonzend hart en lood in de schoenen liepen we naar de spreekkamer. Daar kreeg ik te horen dat mijn skelet alleen de al eerder aangedane plekken liet zien, dat mijn organen verder oké zijn, dat mijn lever niet veranderd is. Wat nieuw is, is dat mijn buikvlies een atypisch beeld laat zien en dat er vocht in mijn buik zit. Ergens was ik opgelucht maar tegelijkertijd ook niet. Ik trilde als een malle en kon geen woord uitbrengen. Mijn oncoloog is ondanks deze uitslag toch niet gerust. Sterker nog ze is ongerust. Ik en mijn atypische dingen waren besproken binnen het team. Het advies was overstappen naar een andere behandeling: old fashioned chemo. Dit was het moment waarop ik dacht: Oké, fock it. Bring it on! Ik herpakte mezelf, pakte een pen en papier en zo bespraken we mijn nieuwe en hopelijk werkende behandelplan.
Het plan is geen pretje maar niks doen heeft een vervelend einde dus dit is het. Als het aanslaat en mijn bloed en lijf kan het aan. Dan krijg ik de komende 6 maanden (bijna) iedere week chemo via het infuus. Waarschijnlijk ga ik mijn haar weer verliezen maarja, als het werkt dan is dat een van mijn minste zorgen. Ook werken zit er de komende tijd niet in. Vanwege de bijkomende lage weerstand en de wekelijkse ‘cocktailparties’ is dat helaas geen optie.
Komende maandag start ik met dit alles en ook al bevind ik me nu in een donker eng bos, ik heb een nieuw pad gevonden waar aan het eind een, nu nog, klein lichtje schijnt. Gelukkig ben ik erg nieuwsgierig en wil ik perse weten of er steeds meer licht gaan schijnen dus hop schoenen aan en gaan! Ik wil leven, no matter what!
Liefs Naomi
Ps. Schrijf je in voor mijn maillijst. Je krijgt mijn verhalen dan in je mail. Inschrijven kan op de homepage.
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve meid,
Heel veel sterkte met de wandeling op dit pad. Hopelijk komt er zoals je schrijft licht aan het einde van de tunnel. Dikke knuffel, irene
Balen, lieve Naomi.... Ik steek een kaarsje aan als lichtje aan het eind van het pad
Heel veel sterkte, lieve Naomi, jouw pad loopt anders, blijf lopen ook al is het nog zo zwaar.
Veel liefs Ellen
😢
Stil van geworden lieve schat, maar ben er van overtuigd dat je dit kan.
Goede steun van Rick, jullie pap en mensen die echt met je meeleven.
😘
Lieve Naomi, stap voor stap loop jij op je pad naar het licht. Veel sterkte stoere sterke chic!
Dikke knuffels, Ellen.
Lieverd,Wij wensen je weer heel veel sterkte en liefs toe. Hopelijk slaat de behandeling aan!
Heel veel liefs van ons💋💋❤️💪
Heel veel sterkte Naomi
Hoi naomi ...... ik Lees altijd wat je schrijft ....
Ik weet zeker dat ook deze keer weer alles goed komt ..... je hebt een familie die onzettend veel van je houd , en due vechten samen met je ...doe heel veel groeten aan je vader van me !!! Je moet Winnen naomi liefs froukje
Met tranen lees ik het maar ik weet dat jij de sterkste vrouw bent die ik ken. LYLT!
Naomi, heftig om te lezen, mas r wat ben je een kanjer🙏🌹
Lieve Naomi, respect voor hoe je dit ondanks de onzekerheid en angsten zo positief, vol leven, vechterslust en zelfs humoristisch brengt. Ik moest meteen denken aan sprookjes en zag jou als Klein Duimpje die grote boze reus verslaan! Of als Grietje met Hans aan je zijde die boze heks (k) in de oven stoppen!
Ik wil je heel veel sterkte & kracht wensen en je gaat dit gewoon nailen, ok?! 💪🏼💪🏼 Dikke virtuele social distancing hug ❤️😘 Renate
Heel veel sterkte!
Hoi Naomi, Jij kent mij niet , maar Evert en ik kennen je Pa. Tja wie niet.... Ik heb een eigen karma projectje. Ik verkoop soep, en een groot deel van die opbrengst daarvan maak ik bottenbouillon en die deel ik uit aan mensen die chemo krijgen. Bottenbouillon verstekt je imuun systeem, daar waar chemo het vaak / altijd afbreekt. Ik adv. hier niet mee anders staat voor je het weet heel 040 en verre omstreken op de stoep. De soepkip mensen weten dit , er is ook een soepkip app. Tja je kunt maar ergens druk mee zijn. De bouillon van kip is 48 uur getrokken, Rund 72 uur. De bouillon word een gelei waarvan je een eetlepel oplost in kokend water en het zeg maar drinkt als thee. Google het maar eens, en laat het me weten als je het wilt proberen. Houd vol, houd moed kus Mirella
zet´m op meissie. we denken aan je...
Hallo Naomi,
Heel erg veel sterkte.
Ik hoop zo voor je dat de komende behandeling Iets voor je gaat doen.
Groetjes,
Marianne
Heldensokken aan en gaan! Liefs van muts 😘
Lieve Naomi
We kennen je pas net maar Ruben en Niene waren vanaf de eerste seconde dol op jou. We wensen je enorm veel sterkte de komende tijd en hopelijk tot snel!
Dikke knuffel van Ruben en Niene
Lieve Juf Naomi,
Elif wilt heel graag dat je beter wordt ❤️Ze zal je erg missen want je bent de allerliefste juf die er bestaat.
Lieve Naomi,
Heel veel sterkte in deze periode. We denken aan je.
Liefs ouders van Elif
Ooh meiske toch, heb het met je te doen, maar weet... jij bent zó enorm sterk en zó positief dat je vast snel weer uit dat donkere bos zal wandelen. Enuh, dat blote kupje staat je sowieso kei goed. Strekte xoxox
Dat is echt verschrikkelijk balen. Ook ik zal een kaarsje aansteken om jouw pad te verlichten.
Lieve Naomi,
Er gaat werr licht schijnen aan het eind van je pad.
Ik stuur je wat verlichtende Reiki,
Liefs, Margo
Heel veel sterkte, positiviteit en kracht gewenst!
Hee Naomi!
Weer eens even een berichtje, ik reageer hier niet vaak maar lees al je blogs en denk regelmatig aan je als er een tijdje niks nieuws verschijnt.
Dacht reageer toch maar weer eens om te laten weten dat ik aan je denk en met je mee leef, heel veel succes en zet m op! Je bent zooo sterk! Bewondering x
hoi Naomi,
Wat schrikken zeg. Hopenlijk is dit het juiste maar toch "donkere" pad toch de goede weg.
Wij hopen dat het werkt!!
Wij en de meisjes wensen je heel veel sterkte en kracht toen. De "knutsels" zijn in de maak :-)
Gr Angela, Marcel, Vesper en Zahra
Lieve Naomi......, er is altijd Licht aan het einde van een donker pad......Alleen de reis zelf gaat met de nodige hindernissen gepaard.....En die zijn in jouw geval niet gemakkellijk...., op haar zachtst gezegd....
Ik wens je onwijs veel sterkte, kracht en innerlijke wijsheid toe de komende periode.
Lieve Naomi
Wat een verschrikkelijke domper is dit weer! 😕
Heb vertrouwen in dat lichtpuntje aan het einde van dat donkere bos.
Wij denken aan je!
Liefs, Cynthia en Ian Veltman
Hey lieverd, in gedachten ben ik bij je. Je zit in m'n hart en hebt daar voor altijd een plekje gekregen! Zet hem op lieve Naomi. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe. En ik hou me nog steeds aanbevolen om diegene te zijn waar je een keer flink tegen mag schoppen , slaan, boos worden en ruzie maken! Heel veel liefs en een dikke kus
Het leven is soms zo oneerlijk. Jullie hebben al zoveel te verwerken gehad en nu komt daar weer een zware periode bij. Ik wens jou en Rick (en alle mensen naast jullie) alle positieve kracht toe. B+ . Groet Maureen
Wat oneerlijk dat je nu weer hier doorheen moet, maar het gaat (moet) goed komen.
Wens je heel, heel veel sterkte de komende tijd.
Liefs
Lieve Naomi,
Grmbl!!!! Wat naar voor je. Hou je taai, hou vol! Heel veel sterkte 🍀🍀🍀🍀.
Liefs,
Miranda
Wat een rot bericht, waar blijft de glorie van positief bericht en herstel ? Als iemand die glorie verdient, ben jij het wel. De altijd omdenkende Naomi. Jij weet altijd Iets negatiefs te filteren naar hoop en toekomst. Dat is en blijft bijzonder voor mijn persoontje. Ik hoop en bid (geen specifiek geloof of zo) dat het positieve in jouw leven zich gaat uitbetalen. (Stom woord eigenlijk, je krijgt niets maar wilt er van af). Ik leer van je, het positieve ben ik af en toe helemaal kwijt, vandaar.
Lieverd, genees. Niet meer, niet minder.
Wim
Wat Ongelofelijk klote lieve Naomi. Ik begrijp dat je er gruwelijk pissig van wordt. Hoeveel kan n mens verdragen. Wens je veel kracht en liefs ill pray for you.
Dikke knuffel, lieve Naomi
Hallo Naomi, wat ben jij toch een verrekte sterke meid met zoveel levenskracht in jou body. Ik ben er trots oo dat ik jou heb mogen leren kennen. GO FIR IT GIRL.
Lieve groeten, Elly